ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΣΤΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΜΟΣΧΟΒΟΛΑΕΙ ΣΟΥΤΖΟΥΚΑΚΙΑ ΚΑΙ ΡΕΤΣΙΝΑ
Στην αστική «όαση» της οδού Βαφοπούλου, ένα εστιατόριο αποτελεί από το 1961 διαχρονικό στέκι των απανταχού foodies που λατρεύουν τα ζουμερά, καλοψημένα κρεατικά και τη «σπιτική» ρετσίνα.
Η ΤΑΒΕΡΝΑ «ΚΡΟΝΟΣ» ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗ ΒΑΦΟΠΟΥΛΟΥ 30, ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΝΤΕΠΩ.
ΕΝΑ ΜΑΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ.
Κάποιες γωνιές τής πόλης έχουν τη δική τους δυναμική. Είναι κέντρα-απόκεντρα, προσφέροντάς σου τη δυνατότητα να ξεφεύγεις από την αστική πεπατημένη, αλλά και πολύτιμες «ανάσες» από τη βουή τής πόλης και την πίεση της καθημερινότητας.
Ένα τέτοιο «μαγικό» σημείο στη Θεσσαλονίκη είναι η οδός Βαφοπούλου. Το καταλαβαίνεις από την πρώτη ματιά – ένας δρόμος ευθύς, που σε βγάζει από τη λεωφόρο Βασιλίσσης Όλγας στην Ανθέων, με λυγερόκορμα πλατάνια να σκιάζουν το διάβα σου, καθιστώντας το συγκεκριμένο σημείο όχι απλώς Instagram-friendly, αλλά και εξαιρετικά φιλόξενο (ειδικά το καλοκαίρι, τα πλατάνια καθ’ όλο το μήκος τής οδού προσφέρουν άφθονη σκιά και πολύτιμες γωνιές δροσιάς μέσα στο λιοπύρι τής πόλης).
Χάρη σε τύχη αγαθή, αλλά και στις συστηματικές προσπάθειες δραστήριων, ενεργών και μερακλήδων περιοίκων, η αστική «όαση» της Βαφοπούλουγλίτωσε την τύχη των περισσότερων δρόμων στη συγκεκριμένη περιοχή τής Θεσσαλονίκης – σε πολλές από τις παράπλευρες οδούς η νόρμα περιλαμβάνει σχεδόν απόλυτη απουσία πρασίνου και ολοκληρωτική κυριαρχία τής λαμαρίνας αυτοκινήτων και δίτροχων. Στη Βαφοπούλου η εικόνα είναι ολοκληρωτικά διαφορετική. Και όχι σήμερα, αλλά εδώ και πολλές δεκαετίες. Και ναι: το μερακλήδικο φαγητό και η καλή ρετσίνα που το συνοδεύει έπαιξαν και εδώ τον ρόλο τους.
ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ ΤΟ ΘΕΑΜΑ.
Η Βαφοπούλου άρχισε να λειτουργεί ως αστικός «φάρος», προσελκύοντας γενιές Θεσσαλονικέων, το μακρινό 1939. Αυτήν τη χρονιά, μόλις έναν χρόνο πριν από τον εφιάλτη τού δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, εντοπίζεται η έναρξη λειτουργίας τού κινηματογράφου «Κρόνος», στον αριθμό 28 τής σημερινής οδού.
Ήταν ένα κτίριο χτισμένο με την αισθητική τού Μοντερνισμού, με την αριστερή απόληξή του πιο υπερυψωμένη από το υπόλοιπο οικοδόμημα. Σ’ αυτήν την πλευρά φιλοξενούταν η επιγραφή «Κρόνος» με φώτα νέον, σύμφωνα με την αισθητική τής εποχής (φώτα νέον υπήρχαν και γύρω από τα κυκλικά, σαν φινιστρίνια παράθυρα του κτιρίου, προσδίδοντάς του εικόνα αρκετά φουτουριστική για το μακρινό 1939). Στα τέλη τής δεκαετίας τού 1950 (κάπου μεταξύ 1957-1960) στον κινηματογράφο προστέθηκε η επιγραφή «θερινός», με τις προβολές να φιλοξενούνται τους καλοκαιρινούς μήνες στην ταράτσα τού κτιρίου. Η τελευταία αναφορά στη λειτουργία τού κινηματογράφου εντοπίζεται τον Μάιο του 1979 (οι εφημερίδες τής εποχής τον περιελάμβαναν στο πρόγραμμα των κινηματογράφων με τις ταινίες «Ερωτιάρης γαλατάς» και «Μονομαχία στον κόκκινο ήλιο»), ενώ το θερινό σινεμά στην ταράτσα είχε αναστείλει τις προβολές του τρία χρόνια νωρίτερα (1976).
Ακολούθησαν κάποια χρόνια σιωπής, με το ιστορικό κτίριο να επαναλειτουργεί την περίοδο 1986-1987 ως «Disco Κρόνος» – μάλιστα, οι νέοι τής εποχής θυμούνται ότι ο συγκεκριμένος χώρος είχε πολύ αυστηρή «πόρτα», που σχεδόν απαγόρευε την είσοδο στους πιτσιρικάδες τού δεύτερου μισού τής δεκαετίας του 1980 που δεν συνοδεύονταν από κοπέλα. Έκτοτε, σιωπή.
ΕΣΤΙΑΣΗ, Η ΣΤΑΘΕΡΗ ΑΞΙΑ.
Αν, ωστόσο, ο κινηματογράφος «Κρόνος» μετρά ήδη δεκαετίες που δεν δίνει το στίγμα του στη Βαφοπούλου, ένας άλλος «ναός» εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι σήμερα, καθιστώντας το συγκεκριμένο σημείο τής πόλης «must-visit» προορισμό για τους απανταχού foodies κάθε ηλικίας που λαχταρούν νόστιμα, καλοψημένα κρεατικά, συνοδεία ρετσίνας.
Όλα ξεκίνησαν το 1961, όταν ανοίγει τις πόρτες της η ταβέρνα «Κρόνος», στον αριθμό 30 τής Βαφοπούλου. Η συνταγή ήταν απλή και δοκιμασμένη. Σε ένα υπέροχο σημείο τής πόλης, κάτω από τα πλατάνια, ο επισκέπτης μπορούσε να βρει κουζίνα απλή και νόστιμη: σουτζουκάκια κρεατωμένα, μοσχοβολιστά και υπέροχα αρτυμένα (σήμα κατατεθέν τής ταβέρνας από την πρώτη κιόλας ημέρα λειτουργίας της), γύρο «βαρβάτο» (με ιδανική αναλογία λίπους και κρέατος – το καταλαβαίνεις μόλις τον δαγκώσεις, καθώς το πεντανόστιμο κρεατάκι συνοδεύει λιπάκικριτσανάτο και πικάντικο, καθιστώντας κάθε μπουκιά μια πραγματική γαστριμαργική εμπειρία), αλλά και σουβλιστή μπριζόλα σε «γενναία» μερίδα, τέλεια αργοψημένη σε τέτοιοβαθμό, ώστε κυριολεκτικά να διαλύεται με το που επιχειρείς να την κόψεις με το μαχαιροπίρουνό σου. Από κοντά, όλα τα δημοφιλή μαγειρευτά, με συνταγές κλασικές (που σε κάνουν να αναφωνείς σε κάθε μπουκιά «αυτό είναι σαν της μαμάς μου!»), αλλά και οι καθιερωμένες θεσσαλονικιώτικες αλοιφές –πάντοτεχειροποίητες– καισαλάτες ολόφρεσκες και δροσερές.
Γράψαμε ήδη ότι η ρετσίνα είναι «σήμα κατατεθέν» τού «Κρόνου», αποτελώντας έναν επιπλέον λόγο που ακόμη και σήμερα τον προτιμούν Θεσσαλονικείς όλων των γενεών. Αυτό που δεν γράψαμε είναι ότι δεν πρόκειται για μια οποιαδήποτε ρετσίνα, αλλά για ρετσίνα που παρασκευάζουν οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες, σε ξύλινα βαρέλια. Και είναι τα βαρέλια αυτά που αποτελούν ιδανικό σκηνικό για όσους βρεθούν στη σάλα τού «Κρόνου» τούς μήνες που η θερμοκρασία καθιστά αφιλόξενα τα τραπεζάκια έξω, μαζί με την εκπληκτική συλλογή των ιδιοκτητών με παλιά παιχνίδια, επιγραφές και συλλεκτικά αντικείμενα περασμένων δεκαετιών, που ολοκληρώνουν τη διακόσμηση του (ομολογουμένως, ατμοσφαιρικού) εσωτερικού χώρου.
Το σημαντικότερο ωστόσοήταν πάντοτε (και παραμένει) η γεύση. Καλό φαγητό συνοδεία καλής ρετσίνας. Είναι μια συνταγή επιτυχίας που δεν μπορεί να αποτύχει – και που μάλλον διασφαλίζει ότι ο «Κρόνος» θα είναι εδώ και για τις επόμενες γενιές.
Greek 
English 
