Πρόδρομος Μοναστηρίδης, ο marketeer
Ο άνθρωπος που επί πολλά έτη ηγείται του τμήματος Μάρκετινγκ και Χορηγιών ενός από τους σημαντικότερους οργανισμούς τής πόλης, του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, έχει συνδέσει τη ρετσίνα με έντονες οικογενειακές αναμνήσεις των νεανικών και των φοιτητικών του χρόνων. Και αυτή η σχέση δεν σταμάτησε από τότε.
Η ρετσίνα είναι ένα κρασί που δεν έχει τύχει της προσοχής που του αξίζει. Καινοτόμο στη σύλληψη και τη δημιουργία του, ταλαιπωρημένο στην εκτέλεση και την εμφιάλωσή του.
ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ.
Ζει κυριολεκτικά μέσα στη μουσική. Στην καθημερινότητά του έχει να διαχειριστεί οτιδήποτε σχετίζεται με αυτήν – από τη διάσημη ανά την υφήλιο Βασιλική Φιλαρμονική Ορχήστρα τού Λονδίνου, που παίζει κορυφαία έργα τού κλασικού ρεπερτορίου υπό την καθοδήγηση φημισμένων μαέστρων, μέχρι ένα αφιέρωμα στην ελληνική παραδοσιακή μουσική, στον Νίκο Γκάτσο, τον Βασίλη Τσιτσάνη ή το ρεμπέτικο.
Πιθανότατα κάποιος από τους τελευταίους ήχους θα συνόδευε τις πρώτες του οικογενειακές εξόδους για ρετσίνα: «Δεν θα έλεγα ότι η ρετσίνα είναι παρούσα στην καθημερινότητά μου», διευκρινίζει ο Πρόδρομος Μοναστηρίδης, «έχω όμως πολύ έντονες αναμνήσεις με τον αδελφό μου από τις πρώτες μας εξόδους με τον πατέρα μας να μας πηγαίνει σε ταβέρνες και να μυρίζω τη ρετσίνα που συνόδευε τον μεζέ του. Οι περισσότεροι, βέβαια, από εμάς έχουμε συνδέσει τη ρετσίνα με τις πρώτες μας φοιτητικές συνευρέσεις και τις πρώτες μας εξόδους σε ταβέρνες ή σε συγκεντρώσεις φίλων. Λειτουργούσε σαν μια ‘γέφυρα’ με τα τραπεζώματα και τα γλέντια των παιδικών μας χρόνων, εκεί όπου οι μεγάλοι τσούγκριζαν κι εμείς, οι μικρότεροι, σκεφτόμασταν πότε θα έρθει και η δική μας σειρά».

ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ REBRANDING.
Για τον διευθυντή Μάρκετινγκ και Χορηγιών τού Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης η ρετσίνα –παρότι είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα ελληνικά κρασιά– υστερεί σε σχέση με τα υπόλοιπα για μια σειρά από λόγους: «Είναι ένα κρασί που δεν έχει τύχει της προσοχής που του αξίζει. Καινοτόμο στη σύλληψη και τη δημιουργία του, ταλαιπωρημένο στην εκτέλεση και την εμφιάλωσή του, με ανυπαρξία στρατηγικής μάρκετινγκ χρόνια τώρα, είναι στα όρια του γραφικού και του παρεξηγημένου. Λείπει το branding και η επανατοποθέτησή του στην αγορά. Όμως, χάρη σε μια νέα γενιά οινοποιών, η εικόνα αυτή αλλάζει – και μάλιστα γρήγορα. Η σύνδεσή της με τις νέες τάσεις, όπως για παράδειγμα με τη γαστρονομία, είναι σίγουρα ένα καλό σημάδι».
Η ιστορία τής Θεσσαλονίκης έχει ταυτιστεί γευστικά τις τελευταίες έξι-επτά δεκαετίες μεταξύ άλλων και με τη ρετσίνα (και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την κατανάλωσή της, αλλά και με τη δημιουργία και την παραγωγή της). Ωστόσο, μεγάλος αριθμός των κατοίκων τής πόλης θεωρεί το προϊόν παρεξηγημένο ή ότι απευθύνεται σε λίγους.
«Το εύκολο θα ήταν να πει κάποιος ότι οι εργάτες, οι φοιτητές, οι κάτοικοι εκτός κέντρου, οι λιγότερο προνομιούχοι είναι αυτοί που την προτιμούν» σημειώνει ο Πρόδρομος Μοναστηρίδης. «Είναι όμως τόσο βαθιά η σύνδεση της ρετσίνας με τις γιορτές και τα πανηγύρια μας, που είμαι σίγουρος ότι όλοι την έχουν στο μυαλό τους».
Η ρετσίνα (και γενικότερα το κρασί) βρισκόταν διαχρονικά δίπλα μας – στα πανηγύρια, στις χαρές και στις λύπες μας. Αμέτρητες συζητήσεις έγιναν γύρω από ένα ποτήρι κρασιού, τόσο στις πιο ευχάριστες στιγμές μας (όπως στην αρχή μιας σχέσης και στους γάμους) όσο και συνοδεύοντας παρηγορητικές συζητήσεις με φίλους (για τη μοιραία μαυρομάλλα που κίνησε για άλλες αγκαλιές…). Ποια είναι η άποψη του Πρόδρομου Μοναστηρίδη; «Το κρασί είναι αναπόσπαστο κομμάτι τής ζωής μας, της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας ήδη από την εποχή των Ομηρικών Επών. Έχει συμβάλλει με τον τρόπο του σε ευτυχισμένες και δυστυχισμένες στιγμές, σε καταστροφές και θριάμβους, σε χαρές και λύπες, στις μικρές και τις μεγάλες στιγμές μας. Σε συμφωνίες και χωρισμούς, στα μεγάλα ‘ναι’ και στα μεγάλα ‘όχι’. Είμαι σίγουρος ότι κάπως έτσι θα εξακολουθήσει να είναι».
Επίλεξε το ενδιαφέρον που θέλεις και ανακάλυψε τη διαδρομή που ταιριάζει σε αυτό: