Εύη Καλλίνη, η σύμβουλος επικοινωνίας

Μπορεί κάποιος που δεν προτιμά τη ρετσίνα στο ποτήρι και στο τραπέζι του να διακρίνει τα δυνατά της όπλα; Ασφαλώς ναι – η γνωστή media & communications specialist το αποδεικνύει.

ΠΕΡΙ ΟΡΕΞΕΩΣ, ΡΕΤΣΙΝΑ.

«Αμαρτία εξομολογημένη δεν είναι αμαρτία» λέει ο θυμόσοφος λαός. Κάπως έτσι, όσο βέβαιον είναι ότι η ρετσίνα έχει ορκισμένους οπαδούς άλλο τόσο βέβαιον είναι ότι έχει και ανθρώπους που δεν τη βάζουν στο στόμα τους – για τους δικούς τους λόγους. Σε ποια από τις δύο κατηγορίες ανήκει η γνωστήmedia&communicationsspecialistΕύη Καλλίνη; Τη ρωτάμε πόσο παρούσα είναι η ρετσίνα στην καθημερινότητά της: «Θα έλεγα ότι μάλλον είναι… απούσα» ομολογεί. «Η αλήθεια είναι ότι σε καμία περίοδο της ζωής μου δεν υπήρξα οπαδός τής ρετσίνας, ίσως επειδή την έζησα στην κακή της εποχή. Τη θυμάμαι να ρέει άφθονη σε μικρά, χαμηλά, γυάλινα ποτήρια, στα οικογενειακά γλέντια τής εφηβείας μου, αλλά και στις εξόδους των φοιτητικών χρόνων, ως μια οικονομική επιλογή, πάντοτε συνταιριασμένη με CocaCola–το τρεντ τής εποχής–, ώστε η γλύκα να σκεπάζει τη σκληρή επίγευση του ρετσινιού. Οι δρόμοι μας χώρισαν γρήγορα και δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ».

Η ρετσίνα είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα ελληνικά κρασιά – αν όχι το πλέον χαρακτηριστικό, καθώς παράγεται κατ’ αποκλειστικότητα στη χώρα μας. Παρά ταύτα, στην πορεία των τελευταίων χρόνων η εικόνα της διαστρεβλώθηκε, με κάποιους να την προτιμούν για τον κατεξοχήν ελληνοπρεπή χαρακτήρα της και κάποιους άλλους να τη σνομπάρουν –μια κατάσταση που, ευτυχώς, χάρη σε ορισμένους χαρισματικούς έλληνες οινοποιούς, αλλάζει τα τελευταία χρόνια. Ρωτάμε την Εύη Καλλίνη ποια εικόνα έχει γι’ αυτό το πολύ ιδιαίτερο ελληνικό κρασί: «Καταρχάς, ένα κρασί που παράγεται από την αρχαιότητα, γνωστό στο ευρύ κοινό και ταυτισμένο με την Ελλάδα, όσο παρεξηγημένο κι αν είναι έχει πολλούς άσους στο μανίκι του» μας λέει χαμογελώντας. «Παρατηρώ τα τελευταία χρόνια την προσπάθεια που γίνεται –κυρίως από τους ίδιους τους δημιουργούς– ώστε η ρετσίνα να κάνειrebrandingκαι δυναμική επιστροφή – και, απ’ ό,τι φαίνεται, τα πράγματα βρίσκονται σε καλό δρόμο. Και, βέβαια, βρίσκονται σε καλό δρόμο, επειδή πρωτίστως έχουν βελτιωθεί το ίδιο το προϊόν και η ποιότητά του, με φινετσάτες εκδοχές που προσπαθούν να κερδίσουν το χαμένο έδαφος, ξανασυστήνοντας τη ρετσίνα εντός και εκτός των ελληνικών συνόρων».

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΗ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟ ΓΙΑΧΟΥΝΤΙ ΧΑΜΑΜ, ΣΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΑΔΙΚΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.

ΤΟ ΚΡΑΣΙ ΤΗΣ ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΙΑΣ.

Η ρετσίνα είναι ένα κρασί – μιλώντας, λοιπόν, για κρασί, ποιον ρόλο διαδραματίζει στην καθημερινότητά μας; Στις στιγμές τής παρέας και της μοναξιάς, της χαράς και της λύπης, της εξωστρέφειας και της εσωτερικότητας; «Αναπόσπαστο» ομολογεί η θεσσαλονικιά media & communications specialist. «Δεν γνωρίζω άνθρωπο που να μην αγαπά το κρασί και να μην έχει ιδιαίτερη προτίμηση σε κάποιες ποικιλίες, με τον προσωπικό χάρτη οινογνωσίας καθενός μας να εμπλουτίζεται και να μεγαλώνει παρέα με τις νέες ταξιδιωτικές και γαστρονομικές μας εμπειρίες. Για εμένα, το κρασί είναι της εξωστρέφειας, απαραίτητος ‘συνοδός’ σε ένα ωραίο γεύμα με φίλους ή στην έξοδο για χαλάρωση μετά τη δουλειά, στο τέλος μιας δύσκολης εβδομάδας. Βέβαια, υπάρχουν και εκείνα τα Σαββατόβραδα που θα μείνουμε σπίτι και θα ανοίξουμε ένα ωραίο κόκκινο με γεύση μεστή, βελούδινη, στρογγυλή ή, όταν καλοκαιριάζει, καλή ώρα, μια δροσερή ρομπόλα από το αγαπημένο μας νησί, την Κεφαλονιά».